Bo jest tylko marną podróbą Pana Mustaine'a. Pozdrawiam serdecznie.

moim zdaniem nieprawda, a najlepszym dowodem na to że robią muzykę z innych pobudek niż tylko kasa jest właśnie St. Anger. Jak dla mnie jeden z najlepszych albumów Mety, trudny w odbiorze, ale bardzo prawdziwy i oddający uczucia targające muzykami podczas jego tworzenia. Jak dla mnie film dobry, tak na 7, plus 1 za oprawę muzyczną.

Ja oprócz kasy widzę tam jeszcze ogromne EGO Ulricha. Jedyną sympatyczną osobą wydaje się jak już pisałem Hammett. A film rzeczywiście dobry bo pokazuje że nie da się przez 30 lat stać w tym samym miejscu, bo to prowadzi do wypalenia i depresji. Człowiek nie rozwijający się popada w obłęd. Film ten powinni obejrzeć jako przestrogę wszyscy profesjonalni muzycy.

Jeśli uważasz, że Metallica przez 30 lat się nie rozwijała to jesteś w błędzie.

Zależy jaki masz rozwój na myśli. Dla mnie nieustanny udział w wyścigu szczurów (zazdrosna reakcja Ulricha na koncercie zespołu Newsted'a) świadczy o tym że jako ludzie się nie rozwinęli zbytnio. Próbują ciągle być dwudziestolatkami a dwudziestu lat nie mają. Brak im już autentyzmu.
Nie przeczę że muzycznie robią postępy, ale pod względem formuły ciągle stoją w miejscu.
To jest oczywiście moje osobiste zdanie więc nie możesz mi zarzucać że jestem w błędzie. Wszystko zależy od punktu widzenia. Z mojego punktu widzenia jest właśnie tak jak napisałem.

No właśnie w tym rzecz że ja widzę odwrotnie - nie próbują być dwudziestolatkami. Posłuchaj muzyki i jak zmieniły się wartości w niej przedstawiane, wtedy zrozumiesz. Nie ma już komentowania polityki, czy zła w świecie, a wchodzą tematy o uzależnieniu, o ojcostwie.
Ja uwielbiam w Metallice to że nie grają tego samego, zmieniają się, to jest progres. A nie np to co robi Iron Maiden i gra to samo od 30 lat (z małymi wyjątkami)

Muzycznie robią postępy . Pod tym względem zatrudnienie Trujillo było bardzo dobrym posunięciem (o ile pozwolą mu być sobą). Ale ich wizerunek w kontekście omawianego filmu daleki jest od ideału. Ulrich- despota z przerośniętym ego, Hetfield- ciągle na odwyku. Tylko Hammett jakoś się broni.
Dla mnie ten film to studium wypalenia.

Ale właśnie to jest w tym filmie piękne - że się otworzyli, pokazali że są tylko ludźmi, że toczą ich choroby społeczne, jak każdą inną osobę.
Trujillo to wg mnie pomyłka. Może i umie grać na instrumencie, ale scenicznie jest cienki. Nie potrafi śpiewać chórków.
Kiedy Newsted zagrał Creeping Death i Whiplash z Metalliką na trzydziestoleciu, to ich gra podskoczyła o jakieś 3 gwiazdki wg mnie. Bo Newsted miał w sobie tę agresję, ten gniew i moc, a Trujillo to małpa.
Ulrich owszem, ma przerośnięte ego, ale nie nazwałbym go despotą, bo to James próbował wszystko kontrolować. Lars po prostu nie potrafił się podporządkować.
Kirk wg mnie to 'mamusia'. Wszystkich uspokaja, z nikim się nie kłóci.

Może właśnie takiej "małpy" jak Trujillo im potrzeba. To bardzo dobry basista ale wyrosły na trochę innej muzyce przez co ma szansę wzbogacić trochę Metallicę jeśli go nie stłamszą. Suicidal Tendencies i Infectious Grooves szły w kierunku w którym Metallica iść by się nie odważyła, więc może dobrze że chociaż trochę tamtej melodyki pojawiło się w końcu u nich.
Pomyłką było by raczej zatrudnienie Lesa Claypoola (kiedyś były taki pomysł). Genialnego w tym co robi ale odległego od Metallicy o lata świetlne:) Więc uważam że Trujillo był dobrym wyborem.
Co do pozostałych to podtrzymuję. Młodzi gniewni jeśli nie dorosną stają się starymi wkur...nymi:) A stary wkur...ony to raczej widok komiczny. Tylko Hammett w moim odczuciu dorósł (albo takie sprawia w tym filmie wrażenie).